Voor een paardencoachsessie zet ik altijd de benodigde spullen klaar in de bak, borstel ik mijn paard en loop vervolgens een rondje met haar door de bak. Dit helpt haar te begrijpen dat er straks gewerkt gaat worden. Afgelopen week vroeg ik me af: "Heeft dat rondje lopen nou echt zoveel zin? Draagt dit stukje verwachtingsmanagement echt bij?" Ik besloot het eens anders te doen en sloeg het rondje over.
Ik klikte het touw van haar halster los en draaide me om, klaar om naar kantoor te gaan. Maar mijn paard dacht daar anders over. Ze zette een paar passen richting de bak, keek om en leek te zeggen: "Kom je nog?" Lachend liep ik naar haar toe, en samen liepen we alsnog ons rondje; nog net niet hand in hand. 😊
Dit zette me aan het denken over mijn eigen gewoontes:
- Als ik met de hond het bos in ga, loop ik de ronde automatisch altijd linksom. Dus besloot ik eens uit mijn comfortzone te stappen en af en toe rechtsom te gaan. Even wennen hoor!
- ’s Avonds drink ik graag een kop thee. Uit gewoonte neem ik daar chocolade bij, zonder erbij na te denken. Nu sta ik er bewust bij stil en neem ik het alleen als ik er écht zin in heb. (Dat is nog steeds vaak hoor, maar niet altijd 😉).
- Als ik even niets te doen heb, vul ik die tijd automatisch op met klusjes en werk. Nu probeer ik eerst te voelen waar ik behoefte aan heb, in plaats van meteen maar weer door te gaan.
En hoe zit het bij jou? Ben jij je bewust van jouw gewoontes? Doe eens gek en probeer iets anders! Misschien ontdek je wel iets verrassends over jezelf.