Ken je het nog van vroeger: dat je heel graag iets wilde weten, maar dat je vraag met een ‘ssssttt’ werd weggejaagd. Of dat men zei: ‘pfff, vraag niet zoveel.’ Of nog erger: ‘je bent veel te nieuwsgierig.’ De naam een nieuwsgierig aagje te zijn is dan ook niet echt positief bedoeld. Maar waarom is het dan zo verkeerd nieuwsgierig te zijn?
Ik denk dat het onder andere met kwetsbaarheid te maken heeft. Wie veel vraagt, komt dichtbij de ander en deze persoon zal zich dan kwetsbaar op moeten stellen. En dat vinden we eng. Dus dan kappen we het liever af met de woorden dat je niet zoveel moet vragen.
Wat je dus juist wel moet doen, want dan heb je echt contact en dus verbinding, ook al is het een beetje onwennig en eng. Niks mis mee om iets te doen wat buiten je comfort zone ligt, hoor!
Zo kreeg ik laatst de vraag van een kind hoe duur mijn paard dan wel niet was. Zijn begeleidster maande hem tot stilte, want dit was toch echt wel een hele onbeleefde vraag. Terwijl het voor een kind een hele normale vraag is, waar hij van mij dus ook een eerlijk antwoord op kreeg. De schrik van zijn begeleidster ebde na mijn antwoord duidelijk weg, waarna we een ongecompliceerd (h)eerlijk gesprek hadden, met uiteraard veel vragen!
Maar ook als vragensteller zul je moeten wennen om oprechte vragen te stellen. Ook dat vinden we vaak eng, want we zitten niet altijd op antwoorden te wachten. Straks is het iets waar je wat mee moet, of is het iets dat jou of de ander emotioneert. Jak, emoties, wat moeten we daar nou weer mee?
Als je nieuwsgierig bent, betekent dit vaak dat je interesse hebt in de wereld om je heen. En daar kun je onuitputtelijk veel vragen over stellen. En natuurlijk weten we meer niet dan wel, maar dat geven we niet altijd graag toe. Dus zeggen we liever tegen een kind dat hij niet zo nieuwsgierig moet zijn dan toe te geven dat je het antwoord niet weet. Terwijl het veel eerlijker voor jezelf en de vraagsteller zou zijn om eerlijk te zeggen dat je het niet weet. Vervolgens kun je voorstellen samen het antwoord op te zoeken. Zo leer je nog eens wat en stimuleer je het kind nieuwsgierig te zijn naar de wereld om zich heen in plaats van alles voor een gegeven feit aan te nemen.
En dan komen we bij een punt wat wij kunnen leren van een kind: de kinderlijke nieuwsgierigheid. Die mogen we best wel wat meer gaan inzetten. Als je nieuwsgierig bent naar de wereld om je heen, de mensen in je omgeving en ook naar jezelf en je durft vragen te stellen, dan kom je veel meer in verbinding met jezelf, de ander en de wereld. Je zult merken dat je meer gaat leven omdat je meer stil gaat staan bij ander, jezelf of de natuur en daardoor minder op de automatische piloot gaat. Doe je mee?
geschreven door Wendy Damhuis